- skel-eggr
- adj., cp. mod. skel-þunnr; the form skeligr (skjalligr) in some Editions and paper transcripts is merely a false reading, for the vellums, even such later ones as the Fb., spell ‘-eggr;’ the derivation in Lex. Poët. s. v. is therefore erroneous:—shell-edged, thin-edged, keen, hence metaph. dauntless; ef þú hefir viljann skeleggjan, Al. 4; skeleggjum hugum (Cod. scelegiom), 677. 5; oss er úsigrinn víss, nema vér sém skeleggir sjálfir ráða-menninir, Ó. H. 214; snarpir ok skeleggir, id., as also Fb. ii. 350, l. c.; vóru formenn skeleggir (skeligir Ed.) um allt, Sturl. iii. 217; þeir vóru allir skeleg(g)ir í því at skilja eigi við hann, i. 41; þeir svara fá um, ok vóru í engu skeleggir (skéligir Ed., skjalligir C.), iii. 315; ef menn eru skeleggir til móts, Fb. i. 140; jafn-skeleggr til orrostu, Al. 183; skulu vér nú ok skeleggir á vera héðan í frá, Fb. ii. 552.
An Icelandic-English dictionary. Richard Cleasby and Gudbrand Vigfusson. 1874.